Kimlik Gelişimine Ailenin Etkisi

Sağlıklı bir kişilik yapısı oluşturabilmek için çocuğun ihtiyaçları neler?

Mutluluklarımızı, heyecanlarımızı, üzüntülerimizi paylaştığımız, varlığı ile içimize su serpen, en büyük dayanağımız, kişilik özelliklerimizi borçlu olduğumuz yapıdır aile. Kişinin ve toplumun başladığı yerdir. Toplumlar, ailelerin bir araya gelmesi ile oluşur. Aile içinde yeni bireyler şekillenir. Bebekler dünyaya gelir ve geleceğin büyükleri olurlar. Her aile ferdi, kendi kişilik yapısı içinde ailenin tüm düzenini yansıtır.

Ailenin gözbebeği olan çocuk,

sağlıklı bir kişilik oluşturabilmek için nelere ihtiyaç duyar?

Bir ailenin en büyük ihtiyacı anne ve babadır. Anne ve/veya baba ihtiyacının karşılanmadığı durumlarda düzensizlikler yaşanır, bu düzensizlik içinde yetişen çocukların yaşamının her yönü olumsuz etkilenir.

Çocuklar, değerli olduklarını hissetmek isterler.

Bu onları dinleyerek, sohbet ederek, birlikte etkinlikler yaparak gerçekleşebilir. Çocuk bu duyguyu tatmaz ise, çeşitli davranışlar ile elde etmeye çalışır. Başarılarını anlatır, aile için önemli olan kuralları uygulamaya veya olumsuz davranışlar ile dikkatleri kendi üstüne çekmeye çalışır.

Çocuklar, güvende olduklarını hissetmek isterler.

Ailesiyle birlikteyken kendini güvende hissetmeyen çocuk daha güven verici ortamlara yönelir. Sürekli dede, anneanne, babaanne, teyze, hala yanında olmak ister.

Çocuklar, aile bireyleri ile dayanışma içinde olduklarını hissetmek isterler.

Aile bireyleri arasında samimi ilişkiler ve dayanışma varsa, çocuk dışarıda karşılaştığı sıkıntılı durumlar ile başa çıkabilir. Böyle ailelerde yetişen çocuklar güven ve dayanışmayı, diğer insanlar ile olan ilişkilerinde de gösterirler.

Çocuklar, sorumluluk almalıdır.

Aile içinde her ferdin yaşına uygun, alması gereken sorumluluklar vardır. Sorumluluk almayan çocuklar yaşam karşısında güçsüz düşerler. Yaşadıkları olumsuz olayların sorumluluğunu başkalarına yüklerler(örneğin; asla düşük not almaz, düşük notu öğretmen verir). Yaşanan olumsuzlukların sorumluluğunu kabul edenler yaşadıklarından ders çıkarır ve aynı durumlarla karşılaşmazlar veya nasıl başa çıkabileceklerini bilirler.

Çocuklar, zorluklarla mücadele etmeli ve onların üstesinden gelmeyi öğrenmelidirler.

Yaşadıkları güçlükleri çözmek veya önceden sezip ortadan kaldırmak yerine çözmesine yardım etmek daha uygundur. Böylece kendilerine olan güvenleri, problem çözme becerileri gelişir, yaşamın karşısında bağımsız bir şekilde ayakta durmayı öğrenirler.

Çocuklar, mutlu bir ortamda bulunmak isterler.

Dünyaya gözlerini açar açmaz ilk tanıdığı, güvendiği kişiler olan anne babasının sevgisini, desteğini hissetmek çocukları güçlü kılar. Cesaretlendirir.